Μελετώντας τους παράγοντες μετάβασης σε δευτερεύουσα προϊούσα

[agathan]

https://www.allaboutms.gr/νέα/μελετώντα ... α-προϊούσα

Διάφοροι παράγοντες όπως η ηλικία που εμφάνισε κάποιος την πάθηση, το πλήθος των αρχικών ώσεων και το μέγεθος της εγκεφαλικής βλάβης σε πρωταρχικό στάδιο, μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό των ανθρώπων που έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να μεταβούν από υποτροπιάζουσα – διαλείπουσα σε δευτεροπαθής προϊούσα μορφή της πάθησης.

Η υποτροπιάζουσα – διαλείπουσα Π.Σ. μερικές φορές μετατρέπεται στη δευτεροπαθής προϊούσα μορφή, η οποία είναι πιο δύσκολη στην αντιμετώπιση της. Δυστυχώς είναι σχεδόν αδύνατο να προβλεφθεί αυτή η μετάβαση, αφού μας είναι άγνωστο ποιοι είναι οι μηχανισμοί που ενεργοποιούν ή οδηγούν σε αυτή την διαδικασία ανάπτυξης της προϊούσας μορφής.

H έλλειψη βιοδεικτών κάνει ακόμα πιο δύσκολη την ανίχνευση αυτών που κινδυνεύουν να αναπτύξουν την προϊούσα μορφή, που κατά συνέπεια θα χρειαστούν πιο επιθετικές αγωγές.

Οι ιστοί του εγκεφάλου χωρίζονται σε δύο τύπους: την λευκή ουσία και την γκρίζα ουσία. Η βλάβη στην γκρίζα ουσία παίζει κυρίαρχο ρόλο στην συσσώρευση μακροχρόνιων αναπηριών. Έρευνες έχουν καταλήξει ότι οι εστίες στον εγκεφαλικό φλοιό, και η ατροφία της περιοχής, έχει κάποια συσχέτιση με την μετάβαση σε δευτεροπαθή προϊούσα μορφή.

Στην προσπάθεια να μάθουν περισσότερα για αυτή την διαδικασία, οι ερευνητές ξεκίνησαν να μελετούν την σχέση μεταξύ των αλλαγών στον εγκεφαλικό φλοιό, το πλήθος των αρχικών ώσεων και την μακροχρόνια πορεία της πάθησης.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν αρκετές παραμέτρους, όπως είναι, ο αριθμός των εστιών στον εγκεφαλικό φλοιό, των εστιών στην λευκή ουσία και το πάχος του εγκεφαλικού φλοιού, κατά την διάγνωση και σε μετέπειτα έλεγχο (με μέσο όρο τα 7.9 χρόνια).
Η μελέτη έγινε σε μία ομάδα 219 ασθενών με υποτροπιάζουσα – διαλείπουσα Π.Σ.. Μετά από 6.1 χρόνια κατά μέσο όρο, κατάφεραν να διαπιστώσουν ότι 59 από αυτούς, το 27%, ανέπτυξαν δευτεροπαθής προϊούσα.

Αυτοί που είχαν περισσότερες εστίες στον εγκεφαλικό φλοιό κατά την διάγνωση, είχαν μεγαλύτερη επικινδυνότητα μετάβασης στην προϊούσα μορφή. Πιο συγκεκριμένα, αυτοί που είχαν 2 εστίες στον φλοιό, είχαν 2.16 περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν δευτεροπαθή προϊούσα, αυτοί που είχαν 5 εστίες, είχαν 4.79 περισσότερες πιθανότητες και αυτοί που είχαν 7 ή περισσότερες, είχαν 12.3 φορές περισσότερες πιθανότητες.

Επίσης, όπως παρατηρήθηκε, αυτοί που είχαν περισσότερες εστίες, είχαν την τάση να μεταβαίνουν στην προϊούσα μορφή σε μικρότερο χρονικό διάστημα.

Οι άνθρωποι είχαν ομαδοποιηθεί σε σχέση με το πλήθος των αρχικών ώσεων (στην περίοδο των πρώτων 2 χρόνων). Η πρώτη ομάδα περιελάμβανε αυτούς που είχαν εμφανίσει μόνο μία εστία, η δεύτερη αυτούς που είχαν εμφανίσει 2 εστίες, και η τελευταία 3 εστίες ή περισσότερες.
Η τελευταία ομάδα σε σύγκριση με τις άλλες δύο, είχαν περισσότερες εστίες στον φλοιό, σε αρχικό στάδιο, και ανέπτυξαν περισσότερες εστίες στην ίδια περιοχή του εγκεφάλου.
Επίσης είχαν εστίες στην λευκή ουσία, παρουσίασαν μεγαλύτερη ατροφία στον εγκεφαλικό φλοιό στην πάροδο του χρόνου, και μετέβησαν στην δευτεροπαθώς προϊούσα μορφή πιο γρήγορα.

Η στατιστική ανάλυση που έγινε, έδειξε ότι οι παραπάνω βιοδείκτες προέβλεψαν την ανάπτυξη της Δ.Π.Π.Σ.. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτό έχει σχέση με το γεγονός ότι η εκτεταμένη βλάβη στον εγκεφαλικό φλοιό κατά τα αρχικά στάδια, σχετίζεται με τα υψηλά επίπεδα φλεγμονώδους αντίδρασης και προδιαθέτει τους παθόντες να αναπτύξουν πιο γρήγορα την προϊούσα μορφή.

Τα παραπάνω συμπεράσματα είναι αποτέλεσμα της έρευνας “The cortical damage, early relapses, and onset of the progressive phase in multiple sclerosis”, που δημοσιεύθηκε στο journal Neurology.

Πηγή
https://multiplesclerosisnewstoday.com/ ... rrms-spms/