14 σκληρές πλάκες...

[κώστας]

comic11 σελίδα 3 .jpg (1.12 MiB) Προβλήθηκε 2186 φορές

[κώστας]

comic11 σελίδα 4 .jpg (1.1 MiB) Προβλήθηκε 2185 φορές

[κώστας]

comic11 σελίδα 5 .jpg (1.09 MiB) Προβλήθηκε 2184 φορές

[κώστας]

Ο Αρχιμήδης

Άνοιξε το παράθυρο προσποιούμενος ότι αναπνέει φρέσκο αέρα. Ταυτόχρονα, με την πλάτη του, έκρυψε τη θέα της κάμερας που παρακολουθούσε συνέχεια τον μικρό χώρο. Έβαλε γρήγορα και προσεχτικά το φλασάκι με τη μελέτη του, μέσα στο μικρό μεταλλικό κύλινδρο και τον έδεσε στο πόδι του περιστεριού που καθόταν στη μαρκίζα. Το περιστέρι ήξερε καλά τη δουλειά του. Στον παραλήπτη και καρδιακό του φίλο Νικόλα, έγραφε ορκίζοντάς τον, να παρουσιάσει την ανακάλυψη σαν δική του, χωρίς να κάνει την παραμικρή αναφορά στο όνομά του. Ήταν σχεδόν βέβαιο πως θα κέρδιζε το βραβείο Νόμπελ, κάτι για το οποίο, έγραφε ότι ο ίδιος όσο κι΄ αν του φανεί παράξενο, δεν ενδιαφερόταν!

Ύστερα, γύρισε κι΄ έκατσε πάλι στη θέση του. Συνέχισε να κοιτάζει για ώρα μέσα από το μικροσκόπιο του. Ξαφνικά, πετάχτηκε όρθιος γεμάτος ενθουσιασμό, σπρώχνοντας απότομα την καρέκλα του που έπεσε στο πάτωμα, ουρλιάζοντας. ΕΥΡΗΚΑ!!!!

Οι συνάδελφοί του, γύρισαν και κοίταξαν με απορία τον Αρχιμήδη.
-Τι βρήκες;
- Κύριοι, Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Βρήκα την αιτία που την προκαλεί και τον τρόπο να επαναμυελινώσουμε τα κατεστραμμένα νεύρα. Μιλάμε για πλήρη αποκατάσταση! Θα ξαναπερπατήσει κόσμος!!!!

Προτού καλά - καλά προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του, άνοιξε βίαια η πόρτα του εργαστηρίου και όρμισαν μέσα του τέσσερεις άνδρες με κατάμαυρα κοστούμια. Χωρίς να πουν κουβέντα, μάζεψαν γρήγορα τον υπολογιστή και όλα τα χαρτιά του Αρχιμήδη και εξαφανίστηκαν. Οι υποψίες του, είχαν επαληθευτεί!

Το ίδιο βράδυ, γύρω στις δέκα, χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι του. Το σήκωσε ο ίδιος.
- Λέγετε…
Άκουσε μια άγνωστη φωνή να του λέει.
- Αν θες να συνεχίσεις να χαίρεσαι ζωντανή την οικογένεια σου, ξέχνα ό,τι ανακάλυψες και κράτα το στόμα σου κλειστό!
Ο ήχος του απότομου κλεισίματος του ακουστικού που καλούσε, χαράχτηκε βαθειά στη μνήμη του Αρχιμήδη.
- Αρχιμήδη, ποιος ήταν;
- Κάτι φίλοι από τη δουλειά! Έχω ξεχάσει το κινητό μου στο εργαστήριο και με πήραν για να μην το ψάχνω άδικα.
- Τρέξε γρήγορα ν΄ ακούσεις στις ειδήσεις. Ανακοίνωση από την εταιρεία σου! Νέο όπλο στη φαρέτρα των νευρολόγων! Λένε, πως σύντομα θα πάρει έγκριση και θα κυκλοφορήσει, ένα νέο φάρμακο σε χάπι, που θα δώσει πολλές ελπίδες στους σκληρυντικούς. Θα σταματάει λέει την εξέλιξη της αναπηρίας και σε μερικές περιπτώσεις, θα κάνει καθηλωμένους ασθενείς να σηκωθούν! Αχ, να ξαναπερπατήσει το παιδάκι μου και δεν θέλω τίποτα άλλο στο κόσμο! Μα καλά, εσύ που τα ξέρεις από πρώτο χέρι και δεν μου έχεις πει τίποτα! Προς θεού βρε Αρχιμήδη! Η εταιρεία σου είναι! Δεν είναι δυνατόν να μην ξέρεις τίποτα! Παίζεις με τον καημό μου;!

Ο Αρχιμήδης έκατσε στον καναπέ δίπλα στη γυναίκα του. Την πήρε αγκαλιά και της είπε.
- Καλύτερα να μην ενθουσιαζόμαστε και να κρατάμε μικρό καλάθι. Αν ήταν κάτι όντως σημαντικό, θα στο είχα πει.
- Τι, μας παραμυθιάζουν για ακόμη μία φορά; Βέβαια εσύ ξέρεις καλύτερα. Όλη μέρα μ΄ αυτά ασχολείσαι!
- Κοίτα! Εταιρεία είναι, το κέρδος την ενδιαφέρει. Ολοκληρώσαμε όντως κάποιες δοκιμές τρίτης φάσης και διαπιστώθηκε ότι ένα 5% αυτών που συμμετείχαν, παρουσίασε βελτίωση. Μη φανταστείς τίποτα ιδιαίτερο! Όρθιος πάντως, δεν σηκώθηκε κανείς! Ε, και έσπευσαν να το ανακοινώσουν. Βέβαια δεν λένε ότι επίσης ένα 5% αυτών που πήραν placebo, παρουσίασε την ίδια βελτίωση. Άννα, τάχουμε ξαναπεί. Παίζονται δισεκατομμύρια!
Τελειώνοντας την κουβέντα του, ένα σαρδόνιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του, που έκανε τη γυναίκα του ν΄ απορήσει. Το κουτί της Πανδώρας για τις φαρμακοβιομηχανίες σκέφτηκε, είχε ανοίξει για τα καλά!

Εκείνη την ώρα ο δεκαοκτάχρονος του γιος, μπήκε στο σαλόνι σπρώχνοντας και κατευθύνοντας με έμπειρες και αποφασιστικές κινήσεις, το αμαξίδιό του. Τον είχε καθηλώσει πάνω του, εδώ κι΄ένα χρόνο, η σκλήρυνση. Ο Αρχιμήδης γύρισε και τον κοίταξε. Για πρώτη φορά στη ζωή του, η εικόνα του, δεν του προκάλεσε απόγνωση.

Την επομένη, βούηξαν οι εφημερίδες και τα ΜΜΕ, όλου του κόσμου με την μεγάλη είδηση. Δεν υπήρχε εφημερίδα που να μην την έχει πρωτοσέλιδο.
«Έλληνας επιστήμονας βάζει τέλος στο μαρτύριο των σκληρυντικών»
« Η ζωή ξαναχαμογελά στους σκληρυντικούς»
« Η αναπηρία, δεν είναι πλέον ανίκητη»

Μετά από λίγες μέρες, χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι του Αρχιμήδη.
- Γεια σου Αρχιμήδη. Ο Νικόλας είμαι. Εύχομαι να είστε όλοι καλά! Με πρότειναν για το φετινό βραβείο Νόμπελ ιατρικής!
- Μπράβο βρε Νικόλα! Μη μου πεις τίποτα παραπάνω. Άλλωστε εγώ πήρα ήδη βραβείο Νόμπελ!
- Τι εννοείς Αρχιμήδη;!
- Ξαναπερπάτησε το παιδί μου!!!


Αφιερωμένο, στην ελπίδα που σιγοκαίει, στις καρδιές όλων των σκληρυντικών!...