Ποίηση

[ΣοφίαΟ]

Στρατός κατοχής... Μας κατέχει ψυχή τε και σώματι... Συγχαρητήρια!

[brazil]

"Επιτύμβιο" της Κικής Δημουλά

Κάθε φιλί που δίνεται,
μα κάθε ανεξαιρέτως

ένα τοις εκατό αποτελείται
από αιωνιότητα
κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο
να 'ναι το τελευταίο.

Αλλά και τελευταίο
ακόμα πιο φιλί θα λέγεται
όσο καιρό τουλάχιστον
θα το τραβολογάνε
η μνήμη από τη μια μεριά
η λήθη από την άλλη
η καθεμιά δικό της
θεωρώντας το

ώσπου ο δίκαιος Σολομών
για να φανεί
ποιανής δικό της είναι
στη μέση θ' απειλήσει
να το κόψει
μισό να πάρει η μια μισό η άλλη

κι όποια απ' τις δυο κάθε φορά
- ποτέ δεν είναι η ίδια -
ουρλιάξει μη.

Κάθε φιλί
αποτελείται εξ ολοκλήρου
από τον κίνδυνο
να 'ναι το τελευταίο.

Διαρκές είναι μόνο
εκείνο το φιλί
που ουδέποτε εδόθη.

Σοφές, ειρηνικά το νέμονται
η αναμονή και η παραίτηση
άνθη αντίπαλα οι δυο τους
σε κοινό συμβιβασμένο ανθοδοχείο
κενοτάφιο στολίζουν.

[κώστας]

Το τραίνο της ζωής μου

Το τραίνο της ζωής μου
συνεχίζει αδιάκοπα
το ανιαρό και αδιάφορο πλέον
ταξίδι του.
Κάποτε, κοιτούσα
κι΄ άνοιγα το παράθυρο
και γέμιζα από χρώματα, μυρωδιές κι΄ εικόνες.
Τώρα πια
το κρατάω ερμητικά κλειστό
για ν΄ αποφύγω τη προσφορά του.
Αδίσταχτα κυλά ο χρόνος
στο ρολόι του χεριού μου.
Κι΄ εγώ
άθελά μου
τον σπαταλάω
μέχρι να τελειώσει.

[brazil]

"Το σπίρτο" του Αρμένιου ποιητή Zareh Khrakhouni

«Ανάφτω ένα σπίρτο
το σβήνει ο άνεμος.
Ανάφτω δεύτερο,
το σβήνει ο άνεμος.
Ανάφτω τρίτο
το σβήνει ο άνεμος.

Τι γίνεται κυρ Άνεμε, παράτα....
παράτα ν' ανάψω ένα σπίρτο μοναχά τουλάχιστο,
και να το κυττώ ως που να το χορτάσω -
Να χαρώ τη φλόγα του ως το τέλος
Μέχρι που να ακούς τα δάχτυλά μου...»

Μετάφραση: Έρμος Αργαίος

[κώστας]

ανασφάλεια.jpg (556.79 KiB) Προβλήθηκε 834 φορές

zifl (Κώστας)

[brazil]

"Επιτύμβιο" Τίτος Πατρίκιος

Αν ήμουν πιο καλός ποιητής
θα ταίριαζα γυμνά τα ονόματά σας
σε μίαν ατέλειωτη σειρά να προϋπαντάει το μέλλον
με μόνη τη δική τους μουσική.

[brazil]

Οδυσσέας Ελύτης – Με τον καιρό να΄ναι κόντρα

Με τον καιρό να΄ναι κόντρα, να είναι όντως τιμή να πετάς.
Κι ας μην κρατά παρά ελάχιστα. Όσο ένα όνειρο, όσο ένα αγκάλιασμα, όσο ένα φιλί.
Έτσι κι αλλιώς, άσπρο μέτρημα, μαύρο άθροισμα είναι πολύ συχνά η ζωή.
Κι εξαρτάται πάντα από το τι μετράς κάθε φορά. Για να μπορείς να συνεχίζεις, για να μπορείς να ονειρεύεσαι, για να μπορείς να γελάς.