Αυτά τα μάτια στάχια,
που άλλοτε τα λούζει ο ήλιος
κι΄ άλλοτε η βροχή.
Απόψε, τι τυχερός που είμαι.
Με κοίταξαν για ώρα.
Και είδα μέσα απ΄ αυτά
την εύφορη γλυκιά ψυχή σου.
Μισώ τον απαλό αέρα
που σου τα κλείνει,
τόσο συχνά.
Χριστίνα
Ποίηση
-
κώστας
- Δημοσιεύσεις: 7712
- Εγγραφή: Δευ Μαρ 20, 2017 1:05 pm
- Τοποθεσία: Νέα Κηφισιά https://kostas-tzouflas2.webnode.gr/
- Επικοινωνία:
Re: Ποίηση
Η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση, είναι να βλέπεις τη φωτεινότητα που βγάζει ένα ευχαριστημένο πρόσωπο και να ξέρεις ότι κι΄ εσύ έχεις συμβάλλει σ΄ αυτό.
-
Ντιανα
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 2996
- Εγγραφή: Παρ Μαρ 10, 2017 8:22 pm
- Τοποθεσία: στην ♥ της Ελλαδας
Re: Ποίηση
Ομορφο!!!!! 
if you can't fly, then run.
if you can't run, then walk.
if you can't walk, then crawl.
but whatever you do, you have to keep moving forward
if you can't run, then walk.
if you can't walk, then crawl.
but whatever you do, you have to keep moving forward
-
κώστας
- Δημοσιεύσεις: 7712
- Εγγραφή: Δευ Μαρ 20, 2017 1:05 pm
- Τοποθεσία: Νέα Κηφισιά https://kostas-tzouflas2.webnode.gr/
- Επικοινωνία:
Re: Ποίηση
΄Ενα τελευταίο γιατί έχω μονοπωλήσει την θεματική!
Οι ποιητές είναι κλέφτες.
Ναι εγώ είμαι.
Τόσους και τόσες που διάβασα,
που «φύλαξα», που θαύμασα
και καταχώρησα σε πολλά
από τα ράφια της βιβλιοθήκης μου.
Τους έκλεψα τον πλούτο,
ακόμα και μετά θάνατον;
Εμπνεύστηκα απ΄ τις δικές τους εμπνεύσεις.
Τόλμησα ν΄ αντιγράψω το φόβο τους,
την αγωνία τους, τις ομορφιές τους.
Επειδή μου ταίριαζαν πολύ.
Ζήλεψα τα επίθετα, τα ρήματα και
τα απαρέμφατα τους.
Την τελεία και το ερωτηματικό.
Εκεί που έπρεπε.
Και την απόλυτη σοφία του τέλους.
Και τρελαινόμουν.
Γιατί πρόλαβαν και τα είπαν, εκείνοι.
Πριν από μένα. Με θράσος. Με πόνο.
Θα μπορούσα κι΄ εγώ, αν μ΄ αφήνατε.
Ήμουν όμως πολύ μικρή.
Τώρα είναι ίσως αργά.
Γιατί τους διάβασα.
Χριστίνα
Οι ποιητές είναι κλέφτες.
Ναι εγώ είμαι.
Τόσους και τόσες που διάβασα,
που «φύλαξα», που θαύμασα
και καταχώρησα σε πολλά
από τα ράφια της βιβλιοθήκης μου.
Τους έκλεψα τον πλούτο,
ακόμα και μετά θάνατον;
Εμπνεύστηκα απ΄ τις δικές τους εμπνεύσεις.
Τόλμησα ν΄ αντιγράψω το φόβο τους,
την αγωνία τους, τις ομορφιές τους.
Επειδή μου ταίριαζαν πολύ.
Ζήλεψα τα επίθετα, τα ρήματα και
τα απαρέμφατα τους.
Την τελεία και το ερωτηματικό.
Εκεί που έπρεπε.
Και την απόλυτη σοφία του τέλους.
Και τρελαινόμουν.
Γιατί πρόλαβαν και τα είπαν, εκείνοι.
Πριν από μένα. Με θράσος. Με πόνο.
Θα μπορούσα κι΄ εγώ, αν μ΄ αφήνατε.
Ήμουν όμως πολύ μικρή.
Τώρα είναι ίσως αργά.
Γιατί τους διάβασα.
Χριστίνα
Η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση, είναι να βλέπεις τη φωτεινότητα που βγάζει ένα ευχαριστημένο πρόσωπο και να ξέρεις ότι κι΄ εσύ έχεις συμβάλλει σ΄ αυτό.
-
κώστας
- Δημοσιεύσεις: 7712
- Εγγραφή: Δευ Μαρ 20, 2017 1:05 pm
- Τοποθεσία: Νέα Κηφισιά https://kostas-tzouflas2.webnode.gr/
- Επικοινωνία:
Re: Ποίηση
- Λεύκωμα Εκποίηση HD_Page_04.jpg (470.23 KiB) Προβλήθηκε 2779 φορές
Η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση, είναι να βλέπεις τη φωτεινότητα που βγάζει ένα ευχαριστημένο πρόσωπο και να ξέρεις ότι κι΄ εσύ έχεις συμβάλλει σ΄ αυτό.
-
Ντιανα
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 2996
- Εγγραφή: Παρ Μαρ 10, 2017 8:22 pm
- Τοποθεσία: στην ♥ της Ελλαδας
Re: Ποίηση
ΟΜΟΡΦΟ !!!!! 
if you can't fly, then run.
if you can't run, then walk.
if you can't walk, then crawl.
but whatever you do, you have to keep moving forward
if you can't run, then walk.
if you can't walk, then crawl.
but whatever you do, you have to keep moving forward
-
κώστας
- Δημοσιεύσεις: 7712
- Εγγραφή: Δευ Μαρ 20, 2017 1:05 pm
- Τοποθεσία: Νέα Κηφισιά https://kostas-tzouflas2.webnode.gr/
- Επικοινωνία:
Re: Ποίηση
Ξέχασα να σας πω ότι το ποίημα είναι της Χριστίνας και η φωτογραφία δική μου.
Η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση, είναι να βλέπεις τη φωτεινότητα που βγάζει ένα ευχαριστημένο πρόσωπο και να ξέρεις ότι κι΄ εσύ έχεις συμβάλλει σ΄ αυτό.
-
κώστας
- Δημοσιεύσεις: 7712
- Εγγραφή: Δευ Μαρ 20, 2017 1:05 pm
- Τοποθεσία: Νέα Κηφισιά https://kostas-tzouflas2.webnode.gr/
- Επικοινωνία:
Re: Ποίηση
- 2007_03010050.JPG (216.35 KiB) Προβλήθηκε 2782 φορές
να πάλευε το βότσαλο στο κύμα του;
Κι΄ ήρθες και μου το χάρισες στη χούφτα.
Όμορφη μορφή που είχε!
Όμως κοίτα!
Πέρασε το καλοκαίρι.
Και τώρα,
κρατά, μόνο τις λευκές σελίδες μας,
απ΄ τον αέρα.
Τι λες;
Το γυρίζουμε πίσω;
Υγ. ποίηση Χριστίνα, φωτογραφία Κώστας
Η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση, είναι να βλέπεις τη φωτεινότητα που βγάζει ένα ευχαριστημένο πρόσωπο και να ξέρεις ότι κι΄ εσύ έχεις συμβάλλει σ΄ αυτό.
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 2 επισκέπτες