Ποίηση

[MARINA]

[MARINA]

http://users.sch.gr/vmentzios/imnoseleyueria.htm
Λόγω της ημέρας...Ο ύμνος στην ελευθερία, τα λέει ΟΛΑ...

[Ντιανα]

Μαρινα!!

[MARINA]

Χρόνια μας πολλά και καλυτερα Ντιάνα μου!!! χρόνια καλά και καλυτερα στην ταλαίπωρη πατρίδα μας...

[κώστας]

Γιατί μ’ αγάπησες (Μαρία Πολυδούρη)

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.

[MARINA]

Πολύ όμορφο Κώστα!Και μελοποιημένο...

[κώστας]

Άρνηση

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό.

Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ’ όνομά της
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή .

Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.

Γιώργος Σεφέρης

[MARINA]

[κώστας]

Στη μοναξιά κάποιων ανθρώπων,
είναι ευτυχία ακόμη και το χτύπημα της πόρτας απ΄ τον άνεμο.
Γιατί κι΄ αυτός παρέα κάνει.
Διαλέγεις κουβέντες απ΄ το βουητό του.
Αυτές που θα΄ θελες ν΄ ακούσεις,
μετά από καιρούς σιωπής.
Περνά τα φύλλα,
τα κάγκελα της αυλόπορτας,
τρίζει τα εξώφυλλα, θροΐζει την κουρτίνα
και λέει ο άνεμος:
Δεν είσαι μόνος.
Εγώ είμαι εδώ για παρέα σου.
Κέρασέ με λίγη απ΄ τη μοναξιά σου να χορτάσω
κι΄ εγώ θα σου δίνω απλόχερα τις νότες μου.
Εσύ δεν με μισείς!
Δεν σου χάλασα ποτέ κανένα ταξίδι.
Γιατί, δεν έφυγες ποτέ.
Δεν ξερίζωσα λουλούδι σου.
Γιατί, ποτέ δε φύτεψες.
Ούτε αναστάτωσα τα μαλλιά σου.
Γιατί, πάντα ατημέλητος ήσουν.
Ούτε ομπρέλα σου γύρισα.
Γιατί, πάντα βρεχόσουν.
Ακόμη και το πανωφόρι σου,
δεν ήταν ποτέ κουμπωμένο.
Πέρασα μέσα από τ΄ ανοιχτά κουμπιά του
και φύσηξα δυνατά κοντά στη καρδιά σου.
Έτσι μπόρεσα και σε γνώρισα.
Και να σου πω κάτι αγαπημένε μου άνθρωπε;
Ούτε κι΄ εγώ νοιώθω πια τώρα μόνος!

Από το λεύκωμα "εκποίηση" που σας έχω παρουσιάσει.

viewtopic.php?f=4&t=94&p=1775#p1745

[Ντιανα]

Υπεροχο! Μου αρεσε παρα πολυ!