Μέχρι πότε θα εξηγούμε την αναπηρία στον κάθε άσχετο, που αρνείται να τη δεχτεί ως έχει;

[Ντιανα]

Η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως, λέει ένα αρχαίο ελληνικό ρητό. Εννοώντας πως με τη συχνή επανάληψη ενεργοποιείται η μνήμη και η αποτύπωση της γνώσης. Μακάρι η επανάληψη να ήταν η λύση σε όλα.

Μακάρι να ήταν έστω η λύση στα θέματα της αναπηρίας. Στα οποία το πρόβλημα μας, δεν είναι η επανάληψη. Ούτε η έλλειψη πληροφόρησης και γνώσης. Αλλά η πεισματική άρνηση μιας μεγάλης μερίδας πολιτών, που αρνούνται να τη δεχτούν. Γιατί δεν τους αρέσει, γιατί δεν τους βολεύει, γιατί τους χαλάει την ηλιόλουστη μέρα τους.

Γιατί δε θέλουν να καταλάβουν πως η ζωή δεν είναι λες και βγήκε από διαφήμιση δημητριακών. Χαρούμενοι και χαμογελαστοί όλοι μας, λες και δεν συμβαίνει τίποτα άλλο στη ζωή μας, παρά μόνο χαρωπά δημητριακά που χαρίζουν χαμόγελα. Ακόμα και στον παππού που συνήθως είναι γκρινιάρης.



Είναι σοβαρό το θέμα και ας προσπαθώ να του βάλω χαριτωμένα παραδείγματα. Η πλειοψηφία αρνείται να δει την αναπηρία κατάματα. Αρνείται να την αποδεχτεί και να μιλήσει για αυτήν με το νι και με το σίγμα. Δεν είναι σπάνια η αναπηρία, σπανίζουν οι άνθρωποι που την προωθούν. Ακόμα περισσότερο αυτοί που θα την προωθήσουν σωστά και όχι όπως θέλουν, για να πουλήσει.

Πόσα κλικ θα πιάσει ένας τίτλος που θα αναφέρει το επίτευγμα μιας 19χρόνης φοιτήτριας με κινητική αναπηρία; Πόσα περισσότερα κλικ θα γίνουν, αν ο τίτλος έλεγε: καθηλωμένη σε καροτσάκι και όμως κατάφερε να ξεχωρίσει σαν άλλος υπερήρωας, η 19χρονη φοιτήτρια.





Σας φαίνεται τραγικός ο τίτλος;
Τότε σημαίνει αγαπητέ αναγνώστη πως με διαβάζεις συχνά, σε ευχαριστώ και είσαι στο σωστό δρόμο. Αν σου φαίνεται φυσιολογικός ο δεύτερος τίτλος, συνέχισε να διαβάζεις, για να σου εξηγήσω που είναι τα λάθη. Σίγουρα δεν είναι καροτσάκι, καθώς δεν είναι σακούλα από σούπερ μάρκετ η φοιτήτρια. Οπότε πάντα, μα πάντα, το αναφέρουμε για αυτό που είναι. Αναπηρικό αμαξίδιο. Επίσης δεν είναι καθηλωμένη, απλά είναι χρήστης αμαξιδίου ή οποιουδήποτε άλλου βοηθήματος. Δεν την έχει βιδώσει κανείς στο κάθισμα, δεν την έχουν τσιμεντώσει με αυτό. Τέλος, υπερήρωας δεν είναι γιατί δεν υπάρχει καμία αναφορά, που να λέει ότι πετάει, ότι βγάζει λέιζερ από τα μάτια ή ότι μπορεί να συνθλίψει μια πέτρα με τα χέρια της.

Δυστυχώς, η πλειοψηφία των συνάδελφων δημοσιογράφων, θα δώσει ένα τίτλο κοντά στο χειρότερο παράδειγμα. Γιατί θα πουλήσει, γιατί είναι εντολή του αρχισυντάκτη, εντολή του μεγαλοεκδότη. Μπρος το χρήμα, τι να την κάνεις τη σωστή δημοσιογραφία και γραφή; Μετα αναρωτιούνται, γιατί το κοινό δεν εμπιστεύεται τα μέσα ενημέρωσης. Άλλο η ελευθέρια του Τύπου και άλλο γράφω ελεύθερα ότι άσχετο μου κατέβει. Την ελευθερία, την κερδίζεις, δε σου χαρίζεται γιατί σήμερα κατάφερες να διαδώσεις μια είδηση και έκανες το «σουξέ» της ημέρας.





Η γνώση είναι εκεί έξω, διαθέσιμη, μην την αγνοείς.
Αυτή η μερίδα συνάδελφων μου, είναι αδικαιολόγητη. Γιατί δεν αναζητούν τη σωστή ορολογία, γιατί δεν γράφουν σωστά και δεν κάνουν έρευνα. Το Α και το Ω της δημοσιογραφίας. Αν δεν ξέρεις, ρωτάς. Ρωτάς ένα σύλλογο ή κίνημα αναπηρίας, ψάχνεις τον δημοσιογραφικό οδηγό αναπηρίας. Έχεις το google στη διάθεση σου, αναζήτησε το. Δεν θα το βρεις στην ελληνική γλώσσα; Αναζήτησε το στην αγγλική, τη γαλλική, κάνε μια μετάφραση. Μη ψάχνεις φτηνές δικαιολογίες. Στην εποχή του Διαδικτύου, βρίσκεις σχεδόν τα πάντα.

Το ίδιο ισχύει και για τον κάθε χρήστη ενός μέσου κοινωνικής δικτύωσης. Δεν μπορεί να γράφεις ότι ανοησία σου κατεβεί για να φανείς αρεστός στους διαδικτυακούς φίλους σου. Είτε είσαι τραγουδιστής, είτε είσαι ηθοποιός, είτε δηλώνεις ινφλουενσερ(μπα σε καλό σου). Οι πληροφορίες είναι εκεί έξω, σε περιμένουν να τις αναζητήσεις, πριν γράψεις οτιδήποτε.

Δεν γράφουμε για την αναπηρία μόνο όταν θέλουμε να γίνουμε αρεστοί!
Πάμε στους διάσημους τώρα ή έστω αυτούς που θα εκμεταλλευτούν μια είδηση για να γίνουν διάσημοι και αρεστοί. Πρόσφατα πέτυχα μια δημοσίευση ενός καλλιτέχνη, όνομα δε θα γραψω αλλά θα προσθέσω φωτογραφία με τη δημοσίευση του. Γράφει ανάμεσα σε άλλα, παιδιά ειδικών αναγκών, όπως θα δείτε.

Ο φίλος Παναγιώτης, πολύ σωστά τον διορθώνει. Του εξηγεί έντονα και ίσως με δηκτικό τρόπο, το λάθος του. Με την ελπίδα να το δει ο καλλιτέχνης και να το διορθώσει(και όντως το έκανε). Με την ιδέα ότι ίσως να το δουν και οι θαυμαστές του καλλιτέχνη και να μάθουν τη σωστή ορολογία. Είναι έντονο το σχόλιο του φίλου μου; Ναι. Αν όμως ζούσατε και εσείς με την αναπηρία όλη σας τη ζωή; Αν ακούγατε και διαβάζατε για 20-30 χρόνια τα ίδια λάθος μηνύματα, πως θα αντιδρούσατε; Όταν έχεις σιχαθεί να διορθώνεις και να μην το καταλαβαίνει ο άλλος;

Πόσο μάλιστα που πήγε και πετάχτηκε μια άσχετη για να τον διορθώσει. Το κωμικοτραγικό είναι πως η άσχετη, δηλώνει πως έχει σπουδάσει στο Παιδαγωγικό τμήμα Ειδικής Αγωγής. Και ότι εργάζεται στο χώρο της αναπηρίας. Αυτό με εξαγριώνει και εμένα, μπορεί να έγραφα χειρότερα! Αν αυτά που σπούδασες δεν μπορείς να τα εφαρμόσεις, με ορθό τρόπο κατά τη διάρκεια ασκήσεως του επαγγέλματος σου, παραιτήσου. Αν τα έμαθες λάθος, γιατί σπούδασες πριν 30 χρόνια, δεν σημαίνει πως δεν είσαι υποχρεωμένος να μάθεις τη νέα ορολογία του σήμερα. Δια βίου μάθηση, την έχεις ακουστά τη φράση;


Στη φωτογραφία η αρχική δημοσιεύση, τα σχόλια και η διορθωμένη ανάρτηση μετά.
Τώρα θα μου πείτε, έγινα εγώ επιθετικός.
Γιατί προσπαθώ να ξεχωρίσω τον οίκτο και τη μιζέρια από την αναπηρία. Δεν είμαι ο φωτεινός παντογνώστης, ούτε ο φάρος της αναπηρίας. Όταν ασχολήθηκα αρχικά πριν 16 χρόνια, είχα ελάχιστες γνώσεις και εμπειρίες. Όταν κατάλαβα ότι θέλω να ασχοληθώ με το αντικείμενο, γιατί αξίζει περισσότερο από τη σελεμπριτι δημοσιογραφία, κάθισα και έμαθα. Από τότε σπούδασα το αντικείμενο της αναπηρίας, έχω μαζέψει 3-4 πτυχία να τα έχω να τα χαίρομαι. Το κυριότερο όμως ήταν ότι έμαθα να ακούω και να ρωτάω τα ίδια τα άτομα με αναπηρία. Πως εγώ, που για την ώρα δε διαθέτω κάποια αναπηρία, να παραβλέψω αυτόν που ζει με αυτή;


Η σωστή αντιμετώπιση της αναπηρίας μας αφορά όλους και σε κάθε ηλικία.


Ρώτα, μάθε, ψάξε. Η αναπηρία δεν είναι μόδα ή τάση!
Εν κατακλείδι, το θέμα μου δεν είναι ποιος ξέρει τα περισσότερα ή το ποιος είναι περισσότερο ανάπηρος από τον άλλον. Αλλά ότι αξίζει να δεις την αναπηρία για αυτό ακριβώς που είναι, μια κατάσταση. Στην οποία αύριο μπορεί να βρεθεί ο καθένας μας, ενώ άλλοι ζουν με αυτοί από γεννησιμιού τους. Άσε τις έξυπνες ατάκες και ξεκινά να σκέφτεσαι πως η ορολογία και η συνθήκη της αναπηρίας σε αφορά.

Γιατί θα μεγαλώσεις, θα γεράσεις, θα αρρωστήσεις, θα μετάβεις σε άλλο στάδιο ζωής. Το σίγουρο είναι πως ίδιος και ίδια δε θα μείνεις για πάντα. Η αναπηρία θα αφορά τον άνθρωπο και την κοινωνία συνεχώς. Είναι στο χέρι μας να την προωθήσουμε σωστά. Είναι επιλογή μας, να δημιουργήσουμε έναν κόσμο που αποδέχεται. Και όχι αυτόν που έχουμε τώρα, που στρουθοκαμηλίζει.





Υ.Γ. μην υπερασπίζεστε φίλους σας, επώνυμους, διάσημους ή μη, ενώ κάνουν λάθη. Όλοι κάνουμε λάθη, αν πραγματικά τους αγαπάτε, διορθώστε τους. Αυτό κάνουν οι πραγματικοί φίλοι, δεν χαϊδεύουν αυτιά!

Υ.Γ. 2, τα ονόματα και τα προσωπικά στοιχεία δεν τα αναφέρω γιατί σκοπός μου δεν είναι να ξεκινήσει μια διαμάχη. Αλλά να βοηθήσω, δίνοντας το μήνυμα, ότι δεν μπορεί ο καθένας μας να γράφει ότι του έρθει, χωρίς να σκέφτεται ποιους και γιατί τους προσβάλει.



Κείμενο – σύνταξη: Βογιατζής Ηλίας για newsitamea.gr