ζωντας με την σκληρυνση

[Ντιανα]

ΟΧΙ!!!! ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ!!!!!
Αυτο που θα μεινει στους αλλους δεν θα 'ναι μια γλυκια αναμνηση!! Ενα βαρυ φορτιο θα ειναι που θα το κουβαλουν μεχρι το τελος της ζωης τους! Και θα τους στοιχειωνει για παντα!
Σαφως και περνας περιοδο κρισης! Οπως περναμε ολοι μας συχνα πυκνα! Και παλευουμε να βγουμε απ' αυτη και να ζυγισουμε τα θετικα και τα αρνητικα. Και καμια φορα ενα θετικο βαραινει περισσοτερο απο δεκα αρνητικα! Σκεψου το!

[κώστας]

Έτσι κι΄ αλλιώς δεν θα το έκανα. Δεν έχω άλλωστε το απαιτούμενο θάρρος. Μακάρι να έβρισκα ένα τρόπο να μην ταλαιπωρώ, έστω και άθελά μου, τους ανθρώπους που αγαπώ!

[Γιάννης]

Δύο φορές προσπάθησα να γράψω καμμιά εξυπναδούλα αλλά δεν τα κατάφερα...

...μου ΄ρθε και κατούρημα...

...και η τουαλέτα ήταν μακρυά...

...ίσα με έξι μέτρα μακρυά...

...κούρσα αντοχής...

...το κατουροκάνατο δίπλα με καλούσε...

...το αγκάλιασα !!!

[κώστας]

Το βράδι, περάστε καμιά βόλτα απ΄ το μπαράκι. Κερνάω τα ποτά. Άντε γιατί η ατμόσφαιρα παραφορτίστηκε και κοντεύουμε να γίνουμε σαν το κλειδί του Φραγκλίνου, όταν έφαγε τον κεραυνό!

Υγ. Νονέ είδες εξυπναδούλα;!!

[Ντιανα]

καταθλιψουλα;;;;

FB_IMG_1499457313293.jpg (16.6 KiB) Προβλήθηκε 2931 φορές

Ειναι απ' τις μερες εκεινες, τις δυσκολες και αφορητες, που περιμενεις να 'ρθει το βραδυ, να πεσεις σε εναν υπνο βαθυ, για να μην σκεφτεσαι....
Ειναι απο κεινες τις μερες που θες να ξεσπασεις σε κλαμμα λυτρωτικο, μηπως καταφερεις και διωξεις εκεινον τον κοκκο θλιψης που ριζωσε στην ψυχη και δε λεει να φυγει....
Ειναι απο τις μερες εκεινες που θες να ουρλιαξεις για να ξεριζωσεις τον πονο....
Ειναι απο τις μερες εκεινες που κοιτας γυρω σου, κοιτας μεσα σου, ψαχνοντας κατι για να πιαστεις και δεν βρισκεις...
Ειναι απο τις μερες εκεινες που η μοναξια ειναι ασηκωτο φορτιο....
Ειναι απο τις μερες εκεινες που μετρας τις αντοχες σου....
Ειναι απο τις μερες εκεινες που νοιωθεις οτι η ζωη σε αδικησε....εμαθε μονο να σου στερει....
Ειναι απο τις μερες εκεινες που δεν αντεχεις μονο να χανεις...
Ειναι απο τις μερες εκεινες που θες πισω ο,τι στερηθηκες...
Ειναι απο τις μερες εκεινες που θες να ζητησεις συγγνωμες απο ολους και απο τον ιδιο σου τον εαυτο για οσα λαθη εκανες...
Ειναι απο τις μερες εκεινες που σε πιανει ενα παραπονο βουβο....
Ειναι απο τις μερες εκεινες που θες να σηκωσεις το βλεμμα στον ουρανο και να ζητησεις βοηθεια...
Ειναι απο τις μερες εκεινες που βιωνεις την καταθλιψη....

Υ.Γ. ας ειναι καλα η παθηση που μας τσακιζει ωρες ωρες και μας κανει την ψυχολογια σαν τα μουτρα της

[Αντωνία]

Αυτή η αίσθηση της εξάρτησης από άλλα άτομα στην καθημερινότητα ,η αδυναμία να κάνω πράγματα που για τους υπόλοιπους είναι αυτονόητα , ο οίκτος που βλέπω στα μάτια τους για μένα,η περιέργεια τους,με κάνουν πολλές φορές πια να δακρυζω.πραγματικα κάθε μέρα μου παίρνει και κάτι.καμια σχέση με τον παλιό γεμάτο αυτοπεποίθηση εαυτό μου.δεν με αναγνωρίζω από πέρυσι τέτοια εποχή.τεραστια επιδείνωση εμφανής και στις αντιδράσεις των άλλων, ερωτήσεις τι έπαθες κλπ.απαντηση η μέση μου, ή το πόδι μου. ή ότι άλλο.μερικες φορές ντρέπομαι.πως να είμαι αισιόδοξη; Για μήνες συνεχώς επιδεινωνομαι .πως θα τα καταφέρω;

[Ντιανα]

Θα ξεκινησω αναποδα την απαντηση...
Το σιγουρο ειναι οτι θα τα καταφερεις....Αναφερομαι στην ψυχολογια αρχικα. Μπορει να παρει χρονο, σιγουρα θα χρειαστει δουλεια, κυριως απο σενα, αποφασεις και προτεραιοτητες που πρεπει να θεσεις και σημαντικο, ορια! Μεχρι που θα επιτρεπεις τους γυρω σου να σε ριχνουν με τις ερωτησεις τους.
Στο σωματικο τωρα... χρειαζονται σιγουρα φυσικοθεραπειες οι οποιες βελτιωνουν πολυ την κατασταση και επιβραδυνουν την εξελιξη. Το κολυμπι βοηθαει πολυ, αν εχεις τη δυνατοτητα να πηγαινεις σε καποια πισινα. Επειδη συχνα μενω σε κεντρο αποκαταστασης, εχω διαπιστωσει πως οταν οι φυσικοθεραπειες μου ειναι εντατικες και καθημερινες, η κατσταση μου βελτιωνεται, ενω οταν, οπως τωρα, εχω καιρο να κανω, η κατασταση επιδεινωνεται και πρασυρει και την ψυχολογια μου αναποφευκτα. Επιμενω για φυσικοθεραπειες, αν δεν εχεις ξεκινησει, ξεκινα αμεσα, θα δεις μεγαλη διαφορα και σ' αυτο ειμαι καθετη!
Τωρα πια εμαθα να αδιαφορω για το πως μσ βλεπουν οι αλλοι. Καποτε με ενοιαζε πολυ. Οσα περιγραφεις τα εχω βιωσει και πολλοι απο εμα το ιδιο. Μου πηρε λιγο καιρο αλλα εμαθα να γουσταρω αυτο που ειμαι, μην σου πω οτι ωρες ωρες με θαυμαζω κι ολας! Αφησα οριστικ πισω μου οτιδηποτε με πληγωσε και με εριξε σε καταθλιψη και κοιταω μπροστα...
Οχι πως δεν υπαρχουν στιγμες που πεφτω στα πατωματα αλλα διαρκουν λιγοτερο.
Η βοηθεια και η εξαρτηση απο τους οικειους μας δυστυχως απαραιτητη....Ομως οσο δουλευουμε με το σωμα μας τοσο πιο αυτονομοι γινομαστε...
Αυτα ηθελα να σου πω για αρχη και θα χαρω να εχουμε και συνεχεια...
Αλλωστε γι' αυτο δημιουργησαμε αυτο το φορουμ για να στηριζουμε ο ενας τον αλλον, μέ την κατανοηση που μας δινει ο παραλληλος βιος, και για ενημερωση βεβαια...

[agathan]

πριν αρκετο καιρο μιλησα σε φιλους για τα προβληματα μου και εισαπραξα ενα "σταματα να τα εχεις για διακιολογιες". αργοτερα με ειπαν "αυτοκαταστροφικο".
πλεον ο καθενας μπορει να νομιζει οτι θελει, να το κανει ομως μακρια μου. και αν θελει να ρωτησει πως ειμαι, η απαντηση ειναι μια: ΟΛΑ ΚΑΛΑ.

καλως ή κακως η παθηση μας ριχνει παρα πολυ ειτε επειδη βλεπουμε τα αποτελεσματα της και χανουμε την αυτοπεποιθηση μας, ειτε γιατι οντως ειναι αποτελεσμα της (η καταθλιψη θεωρειται αυνεπεια της σκληρυνσης γιατι μας αλλαζει την χημεια του εγκεφαλου).

πριν μια δεκαετια και παραπανω ειχα καταληξει στο εξης: στο τελος ο μονος που θα σε κρινει εισαι εσυ ο ιδιος. και θα αναρωτηθεις αν εζησες συμφωνα με τις αξιες και τα ιδανικα σου.
και η ερωτηση μου ειναι μια: θα ζουμε στην σκια μιας ζωης που δεν ειχαμε ή θα κανουμε τα μεγιστα για αυτη που εχουμε τωρα;
τι παραδειγμα θα δωσουμε στους επομενους; ή για καποιους απο μας στα παιδια μας; οτι προχωρησαμε σαν σκιες μεσα στον κοαμο μας ή οτι εβλεπαν μια φωτια μεσα στα ματια μας και να λενε "μακαρι να ειχα την δυναμη του/της";

παλευουμε μια ανιση και αδικη μαχη και κανεις δεν μπορει να κανει κατι για να φυγει (ακομα). μονο και μονο απο αυτο θα πρεπει να δειχνουν σεβασμο, οχι οικτο.

ενα πραγμα που εμαθα ηταν οτι οπως φερεσαι στον εαυτο σου, θα σου φερθουν και οι γυρω σου. οταν κοιταζεααι στον καθρεφτη και λες "παλι εσυ; φυγε δεν θελω να σε βλεπω", κανεις δεν θα θελει να σε δει γιατι αυτο βγαζεις προς τα εξω. οσο δεν σε σεβεσαι, δεν θα το κανει κανεις.

πρεπει να ειμαστε δυνατοι για μας, οχι για τους αλλους. οπως λεει και το τραγουδι "ερχονται ωρες που ολα τα φοβαμαι" και δεν αδικω κανεναν σας, ουτε και εμενα. αυτες τις ωρες πρεπει να τις βγαζουμε αναιμακτα, και να ειναι "ωρες" να μην επιτρεπουμε να γινονται "μερες".
καθολου και ολωσδιολου ευκολο να νικηθει, αλλα γιατι να μας νικαει συνεχεια και να του το κανουμε τοσο ευκολο;

[Ντιανα]

Αγγαθαν εγραψες φιλε!!!!
Τα ειπες ολα....υποκλινομαι...!!!

[MARINA]

Σήμερα το διάβασα!!!τα είπες όλα Αggathan!όσο για τους γύρω που σου απάντησαν έτσι, ου γαρ οιδασι...αλλά το χειρότερο είναι όταν δεν θέλουν να ....οιδασι!!!αυτούς τους τελευταίους, αν μπορώ, τους αποφεύγω...είναι πολύ σημαντικό να είναι κανείς Άνθρωπος!!!