Τις προάλλες που περπατούσα μέσα στη ζέστη (γυρνούσα από την δουλειά νομίζω) το σκέφτηκα παραπάνω.
Για να βάλω τα πράγματα στην σειρά, θέλω κάπου στα 15-20 λεπτά, σε κανονικές συνθήκες, για να παω από το σπίτι στην δουλειά. και άλλο τόσο το ίσια πίσω. Με την ζέστη, στο πήγαινε έχω και μία παγοκύστη μαζί μου μήπως και σώσω τίποτα, στο έλα ... απλά παρακαλάω να καταφέρω να φτάσω
Εκεί λοιπόν που περπατούσα, κλότσαγα τις πέτρες σαν μικρό παιδί, βαριανάσαινα και υπολόγιζα πόσο δρόμο έχω ακόμα... μου ήρθε το παράδειγμα "αν αφήσω κάποιον να περπατάει στην έρημο για μία ώρα, θα έχει την ίδια κόπωση με μένα που έχω βγει 5 λεπτά μέσα στην πόλη"
